Als ik vertel wat mijn manier van schrijven is zijn nogal wat mensen, waaronder collega’s, behoorlijk verbaasd. Ik schrijf bijvoorbeeld nooit zonder muziek. Soms is dat Radio2, dan weer een lijstje dat ik onder de naam ‘schrijfvoer’ heb samengesteld op Spotify. Niemand anders heeft daar verder last van want ik heb een eigen werkkamer. Ook als we een week, of twee, op een Waddeneiland zijn en ik wil niemand lastigvallen, zet ik de koptelefoon op en maak mijn eigen wereldje. Waddeneilanden zijn voor mij bijna hetzelfde als thuis.
En nu wordt het nog gekker: drie dagen geleden begon de Tour de France, en ik ben gek op wielrennen kijken. Dat snappen sommige mensen ook niet, die vinden zo’n etappe saai. Ik niet. En dus staat vanaf een uur of twee ’s middags de tv aan. Hij staat rechts naast me. Soms, als ik een muziek wil horen, schakel ik het geluid van de tv uit maar meestal hoor ik ook het commentaar. Soms is dat opvallend, zoals bijvoorbeeld Herbert Dijkstra een keer zei over de broers Yates, (een eeneiige tweeling): ‘Je houdt ze niet uit elkaar, ze rijden in dezelfde ploeg en ze rijden op dezelfde fiets.’ En wij maar zoeken naar een tweeling op een tandem. Het is gek, dat soort dingen dringt tot me door, terwijl ik tegelijk het verhaal van mijn nieuwe boek voor mijn neus heb. Ik volg de Tour maar ook mijn boek vordert. Niemand gelooft het, en toch is het zo.
Er zijn schrijvers die alleen maar kunnen werken als het helemaal stil is om hen heen. En dan kan ik het juist niet zo goed. Ik word er onrustig van. ik werk ook nooit een lange tijd achter elkaar door. Ik las pauzes in, ga iemand bellen of appen, ga een potje darten, loop even een rondje voor ik verder ga, een alinea of twee drie. Veel meer in één keer is het vaak niet.
Ik kijk naar die mannen op hun fragiele fietsjes. Het is nog ver naar Parijs, het is ook nog ver naar de voltooiing van mijn boek. Ik weet zeker dat zij eerder klaar zijn dan ik, maar deze drie weken trekken we toch samen op: het peloton in Frankrijk en ik met mijn boek Zwarte Stern (een buitengewoon spannend en dramatisch verhaal, trouwens)
Vanaf 29 juli zal ik het toch even missen.