Omdat ik denk dat het tijd is om te doen: noteren en verspreiden van wat ik vind van wat de wereld aan het worden is. Zonder het omzichtig zoeken naar woorden omdat het wel (politiek) correct moet zijn.
Buiten, voor het raam van mijn werkkamer, lijkt alles normaal. Nazomer, zon, kinderen op rolschaatsen. Niets wijst op rampen of chaos. Maar ik weet dat her en der rampen hoogtij vieren en dat chaos dreigt. We leven in het tijdperk van de monsters.
Donald Trump bulldozert over mensen heen, over voorwaarden voor het behouden van een democratisch bestel, over voorwaarden van een leven dat ruimte biedt en ruimte schept voor iedereen.
Een strafpleiter van het internationaal gerechtshof wordt vanuit de VS bedreigd omdat ze oorlogsmisdaden, in Afghanistan gepleegd, wil onderzoeken en de daders wil vervolgen. Niet alleen Amerikanen, maar wie dan ook.
Aan de andere kant van de wereld verleent president Dutarte van de Filipijnen gratie aan een Amerikaanse militair, moordenaar van een transgender.
In Pakistan demonstreren vrouwen vanwege een groepsverkrachting.
De planeet aarde ondergaat een groeiende klimaatverandering, wat ontkend door wereldleiders die alleen de korte termijn in hun hoofd hebben.
In China worden Oeigoeren en Tibetanen rücksichtslos ‘aangepast.’
In Nederland hebben we Thierry Baudet. Hij hoopt dat Donald Trump in november de verkiezingen wint. Hij stemt ‘heel erg tegen’ (quote) het naar Nederland halen van weeskinderen van het Griekse eiland Lesbos. Hij lijkt geen geweten te hebben.
Iemand toont zich ongerust op facebook en vroeg wat we aan dit alles kunnen doen. Er komen alleen maar reacties die zeggen dat het inderdaad allemaal zo erg is (‘Het is verschrikkelijk.’ ‘Ik lig er al tijden wakker van.’ ‘Wat erg.’ ‘Pffff’ en zo verder. Niemand komt met een plan, een poging om een oplossing te vinden. Niemand weet het.
Mijn kleindochter is bijna twee. Ze is een wonder op twee voetjes en normaal gesproken ligt er een wereld van mogelijkheden voor haar klaar, maar ik houd mijn hart vast. De monsters willen haar toekomst vernielen, haar onbevangenheid smoren.
Ik zoek naar wapens om ze tegen te houden. Voorlopig heb ik alleen maar woorden.